Aplikacja Lotnisko || Part 6 || Ruch powietrzny 3D

Repozytorium projektu

Krótkie wprowadzenie

Incydenty na lotniskach, takie jak ten w San Francisco w 1979 roku, gdzie samochód znalazł się na pasie startowym, pokazują, jak kluczowe znaczenie ma świadomość sytuacyjna. Pilot wykazał się czujnością, unikając potencjalnej katastrofy. W systemach kontroli ruchu lotniczego jest podobnie – brak pełnego obrazu sytuacji może prowadzić do błędów, które są trudne do wykrycia, analizując jedynie dane.

W moim projekcie pierwotnie kontrola ruchu lotniczego opierała się na analizie logów systemowych. Setki linijek danych pełnych parametrów przelatywały przez ekran. Istnieje szansa, że taki system nie daje pełnego obrazu sytuacji. To, co na papierze wyglądało poprawnie, w rzeczywistości mogło zawierać krytyczne błędy.

Wizualizacja 3D

Aby zrozumieć rzeczywiste działanie systemu, postanowiłem przejść na wyższy poziom abstrakcji. Zdecydowałem się wykorzystać JavaFX i stworzyć prostą animację 3D. Mimo że była to dla mnie nowość (uczenie się od podstaw było konieczne), taki krok pozwolił mi zobaczyć, czy system działa zgodnie z założeniami. Wyniki? Cóż, rzeczywistość była daleka od ideału.

Ujawnione problemy

💣 Kolizje lotnicze

Logi raportowały: „kolizja wykryta, samolot zniszczony”. W teorii wszystko działało. W animacji? Samoloty po zderzeniu... nadal leciały „jeden w drugim”. System wychwytywał zdarzenie, ale logika nie odzwierciedlała skutków kolizji w symulowanym ruchu.

💣 Lądowania

Logi twierdziły: „sukces!”, ale animacja pokazała coś innego. Samoloty lądowały 12 metrów pod pasem startowym – prawdopodobnie przez niewłaściwą kalibrację współrzędnych. Problem, który trudno było zauważyć bez wizualizacji, stał się oczywisty w kilka sekund.

💣 Ruch

W logach wszystko wydawało się w porządku. Jednak wizualizacja ujawniła, że samoloty wykonują nagłe, nierealistyczne zwroty o 90 stopni – coś w stylu węża z klasycznej gry Snake. Oczywiście, w rzeczywistości taki ruch jest nie do zaakceptowania.

Co dała animacja?

Animacja 3D nie tylko pokazała błędy, które były trudne do wykrycia w logach, ale również umożliwiła ich dokładne zrozumienie. Dzięki temu mogłem precyzyjnie określić, gdzie logika systemu zawodzi, i przygotować plan poprawek. Wizualizacja pozwoliła mi spojrzeć na system jako na całość, a nie tylko na zbiór surowych danych.

Co dalej?

Animacja w obecnej formie to prototyp, który wymaga dopracowania – zarówno pod względem wizualnym, jak i funkcjonalnym. Jednak już teraz jest dla mnie cennym narzędziem diagnostycznym. Gdy system zacznie działać zgodnie z założeniami, podzielę się efektami – tymczasem wracam do kodowania. Świadomość sytuacyjna to podstawa, zarówno w lotnictwie, jak i w programowaniu!